Wat vind je het moeilijkste aan je job?

Over deze vraag moest ik even nadenken, maar uiteindelijk zijn er wel enkele factoren waar ik het moeilijk mee heb soms. Het is hier neergeschreven als eerste ruwe versie, zonder nakijken, tussen mijn ochtendkoffies door. Misschien pas ik het nog aan, mss laat ik het hierbij. Dus vergeef mij de eventuele typo's.

Mensen loslaten

Met dit aspect ervaar ik zelf de meeste moeite. De laatste maanden merk ik dat vaste wandelaartjes steevast op verkenning gaan bij andere dames. En ik ben daar blij om, en moedig het zelfs aan, maar bij een paar onder hen vind ik het ook wel een beetje jammer en denk ik stiekem dat ze niet helemaal weggaan. 

Oké, het is werk voor mij. Je ontmoet iemand voor de eerste keer, die eerste verkennende babbel, onderzoekende aanrakingen die hunkeren naar meer. In loop van de tijd ontstaat er een band. Je vraagt elkaar hoe het met de kinderen gaat, welke stresserende factoren er in het leven spelen. Je weet welke intieme zones gevoelig zijn en welke posities hij heerlijk vindt. Na een afspraak vloeien er hier en daar nog wat berichtjes uit onderling.
"Je zag er prachtig uit meid". 
"Sorry voor mijn lompigheid, het zal er nie op beteren in de toekomst hoorr!". // "Hahaha, geeft niks, het was zalig!"
"Dit was een totaal nieuwe ervaring voor mij en het smaakt naar meer. Tot de volgende!"
"Ik zag dit passeren en moest aan jou denken!"
...
Hoewel ik zelden tijd heb, maak ik voor enkelen wel de uitzondering om in te gaan op de chatberichtjes die ik krijg om de relatie sterker, leuker en interessanter te maken. De nood om enkel geld te cashen is niet meer dominant en ik geniet wel van de fijne contacten die ik aan een afspraak overhoud. 

Maar dan op dagen als vandaag besef ik dat niks voor eeuwig is. Het is wel grappig dat ik als 'dame van plezier' daar mee in mijn hoofd zit. De meesten onder jullie zouden totaal niet verwachten dat ik hier ook mee bezig ben en denken vooral dat enkel het financiële aspect relevant is. Sinds ik op een reviewforum zit, zie ik vaste wandelaartjes van mij die bij mij voor het eerst terecht gekomen zijn ook verkennen naar andere dames. En zoals eerder gezegd ben ik super blij voor hen, maar soms ervaar ik dan gevoelens van gemis, verlating of andere gelijkaardige. Ik voel mij op dit moment super stom om dit toe te geven en neer te schrijven, but it is what it is. 

Wanneer je iemand voor het eerst ziet hou je in je achterhoofd dat het veelal bij een keer zal blijven. Daar kan ik best goed mee om omdat ik weet dat veel wandelaars de ervaring willen opdoen om veel verschillende dames te ontmoeten die er goed uitzien. Maar wanneer dat op frequente wijze gebeurt - maanden/jaren - dan wordt dat toch wel anders. En hoewel ik realiseer dat ikzelf daar ook een aandeel in heb (zijnde, weinig reageren, of weinig tijd hebben voor afspraken) vind ik het wel een jammere gedachte. Wanneer iemand je doodblij laat weten dat hij eindelijk een lief heeft, dan ben ik oprecht blij en stuur ik een berichtje dat ik blij ben voor hem, maar anderzijds word ik ook verdrietig van de gedachte dat twee jaar opgebouwd werd en dat er nu een punt achter gezet wordt. Stom hé?

Afstand-nabijheid & verliefdheid

Escorte zijn is intiem hé. Dat moet ik niemand vertellen. En oké, er zijn wandelaars en dames die heel pragmatisch denken (neuken-geld) en die een pak minder moeite hebben met afstand bewaren van de ander. In mijn geval is dat niet zo. Ik moet heel bewust handelen om mensen nét niet te dichtbij te laten komen omdat ik een enorm gevoelsmens ben. Ik hou niet van vals gedoe en al mijn bedoelingen zijn oprecht. Door mijn naïviteit gebeurt het dan wel eens dat ik iemand teveel vertrouw en dat hier misbruik van gemaakt wordt. Tijdens 'het werk' ervaar ik veel gevoelens van oprechte vriendschap, crush, verliefdheid, vaderlijke gevoelens (ja, echt), etc. Maar waar de wandelaar een nuchtere kijk moet hebben, moet ik dat ook. Ik kan dit niet blijven uitoefenen als ik verliefd word. Ik kan dit niet uitoefenen als ik met iedereen vriendschappelijke relaties opbouw, hoe boeiend iemand ook is. En vaderlijke gevoelens... dat moet ik zelfs niet nader omschrijven, spreekt voor zich. Dit zorgt er soms voor dat ik beslis niet meer af te spreken met iemand - veelal met pijn in het hart, maar voor beide goed. 
Soms zou ik met enkelen urenlang kunnen chatten, maar ik probeer mezelf ervan bewust te blijven dat ik niet zomaar te pas en te onpas een bericht kan sturen. Ik realiseer me dat ik ook tijdig grenzen moet trekken, en niet alleen voor mezelf. De illusie van sekswerk is moeilijk De afstand behouden is moeilijk. Maar dat moet. Alhoewel dat zeker niet altijd mogelijk is. 

Mentale knop omdraaien & aanpassingsvermogen

Hoewel ik het oprecht opwindend vind op seks te hebben met onbekenden tegen betaling op een onbekende locatie, is het ook wel nodig om een mentale knop om te draaien. Vroeger toen ik dag in dag uit sekswerk deed was ik lichtelijk doorgedraaid op het einde. Ik woonde toen vlakbij een rendez-vous hotel, en kreeg te pas en te onpas een bericht met vraag of ik nu kon. Ik ging daar bijna altijd op in waardoor mijn dagen onvoorspelbaar waren en ik enkel bezig was met dat. Nu sta ik daar al sterker en stabieler in door mijn afspraken vooraf vast te leggen. Ik weet op zondagavond al perfect hoe mijn week eruit ziet en kan mijn hoofd daar beter naar omzetten. Ik heb een geheel ochtendritueel om mijzelf klaar te maken, en die verschilt resoluut van mijn ochtendroutine als ik niet werk. Die mentale knop draait zich langzaamaan wanneer ik mijn kleren klaarleg, wanneer ik mijn haar doe, wanneer ik mijn rugzakje controleer met alle benodigdheden. Ik luister specifieke muziek onderweg naar het hotel. Ik verdraag het maar moeilijk wanneer ik niet eerst op de hotelkamer ben, en ik niet alles kan klaarleggen en controleren tot de ander toekomt. Het lukt me maar moeilijk om helemaal in de 'Belle-rol' te komen als iemand voor mij toekomt (vandaar dat ik altijd '20 min te vroeg ben), of wanneer er onderweg iets anders dan anders verloopt. Wanneer ik het hotel binnenstap ben ik helemaal 'Belle'. En ook zij is helemaal mijzelf, maar eerder een alter-ego. Zij is een pleaser en staat helemaal ter beschikking van de ander. Zij is extravert, waar ik dat anders alles behalve ben. Zij neemt initiatief, waar ikzelf dat eerder niet zal doen. 

Soms is het ook lastig wanneer je iemand bij je hebt die veel verschilt van jou. Soms kan dit louter seksueel zijn, maar ik bedoel ook qua persoonlijkheid. Ik probeer de garantie op een goede afspraak te bieden, en wanneer ik in mezelf dan iets heb van 'ik ben het totaal niet eens met wat jij zegt', of wanneer je bepaalde seksuele handelingen liever niet zou doen (vb. 69 heb ik niet zo graag, maar laat het wel toe), dan vraagt dat mentaal wel iets om er toch mee overweg te kunnen. Sommige fantasieën die bepaalde mensen hebben zijn ook lastig om mee om te gaan. Begrijp me niet verkeerd, ik heb 200% respect voor ieders seksuele voorkeuren, maar soms heb ik er wel moeite mee om mijn lach in te houden en me serieus te houden. Ik ben ook maar een mens hé ;) 

Wanneer ik dan weer buiten kom, vraagt het net weer diezelfde aanpassing om 'mezelf' te zijn. Waar ik als Belle gewoon zou bellen naar de receptie om iets te bestellen, durf ik als mezelf niet eens aan de kassierster in de winkel vragen waar ik de chips kan vinden. Anderzijds is het wel kicken wanneer je net als Belle het hotel uitstapt en dan rechtstreeks als je introverte zelf naar de schoolcampus wandelt met een hoopje cash op zak, verwilderd haar en een scheef bloesje aan ;)

Bewust omgaan met geld

Nu ervaar ik hier al minder moeite mee, maar toen ik net begon met sekswerk was de verleiding om geld op te doen immens. Ik ben er zeker van dat ik hier niet de enige in ben. Wanneer je zoveel geld verdiend (of kan verdienen) dan is de verleiding groot om steeds meer afspraken te doen. De verleiding om aan drugs te beginnen is groot. De verleiding om naar fancy feestjes te gaan, omdat je het kan is groot. De verleiding om geen 'gewone' kleren meer te kopen en eerder te gaan kijken naar designerkleding is groot. Waar ik in het begin gewoon maar opdeed, sta ik nu bewust met beide voeten op de grond wat geld betreft. Jua, ik verdien nog steeds zoveel geld, maar ik leef er niet meer naar. Ik probeer te zorgen voor een goede afwisseling tussen 'gewone' dingen en luxe-goederen. Uiteraard verdien ik het ook weleens om iets duurder te kopen, maar het is geen vereiste meer. Ik merk echter dat dit bij veel andere dames minder (of niet) het geval is. Uit eigen ervaring weet ik dat dat meestal niet goed zal aflopen. Proberen goede investeringen zoeken, goed sparen en low key leven. 

Stigma & geheim

Hoewel ik steeds meer met andere sekswerkers in aanraking kom, blijft het toch wel kut dat ik niet gewoon openlijk kan uitkomen voor wat ik doe. En ja, oké, ik zou het evengoed wél kunnen doen met een mentaliteit 'het is mijn leven en jullie mening boeit me niet'... maar ik ben niet zo. Ik ben enorm gevoelig aan kritiek en vind dat een van de grootste werkpunten aan mezelf. Ik overweeg steeds vaker om er toch gewoon voor uit te komen, maar ik durf toch nog niet. Ik weet ook de impact daarvan niet op mijn latere carrière. Dit zorgt toch wel voor veel eenzaamheid en achterdochtig leven. 

Reviewforum

Last but not least: een reviewforum. 
Ja, ik ben er ook actief op, maar heb mijn redenen daar ook voor. Toch ben ik niet happig op het bestaan van deze fora. Ik begrijp wel waarom ze bestaan. Er zitten veel louche mensen tussen die oplichten, er anders uitzien dan ze vertellen, en het gaat toch om véél geld. Maar anderzijds is dat als sekswerker ook enorm confronterend om te lezen soms. Je moet je eens voorstellen dat een van je (ex-)liefjes openlijk een blog schrijft met sappige details tijdens neuksessies:
"hij beft matig, met veel tong".
"Neuken kan beter, ik geef 2 sterren voor de moeite"
Hygiëne: voldoende
"Hij is mooi, maar geen €200 waard. Er zijn knappere voor goedkoper budget".

Het is vreemd om andere afspraakjes onderling te zien discussiëren over wie wat gedaan heeft bij hetzelfde meisje. Het kwetst wanneer je iemand ziet schrijven dat je toch niet zo knap bent, dat je hangborsten hebt of dat je persoonlijkheid niet aangenaam was. Het is frappant om te lezen dat je goed was voor een korte neukbeurt maar dat herhaling er niet inzat. Dit neerschrijven is één kant, maar bij sommige comments kan je als sekswerker ook nog herinneren wie het was. En als je op het moment zelf totaal niet gedacht had dat de ander je niet leuk vindt, en vond dat je hangborsten had en iets te dik was naar zijn smaak, dan is dat kut. Je leest een exacte beschrijving van de afspraak tussen twee personen terug op een forum. Elke minuut wordt beschreven, elke handeling wordt neergeschreven, hoe je overkwam, hoe je eruit ziet, wat plus- en minpunten zijn, je krijgt een sterretje hoe goed je tongzoent (terwijl je met twee bent hiervoor...)
Ook de manier van neerschrijven is soms kwetsend. Oké, het is een mannenforum, en mannen zijn misschien iets directer wat bepaalde zaken betreft. Maar als je soms leest hoe mannen over prostituees schrijven, dan voel je je veelal vleeswaar waar ze hun lul even kunnen instoppen en gedaan. 

Hoe dan ook, ik haat reviewforums, ik haat reviews. Ik ben altijd blij wanneer men besluit geen recensies te schrijven over mij want da's nogal confronterend om te lezen.