'T moet niet altijd slecht zijn hé
Mijzelf 'verkopen' lijkt voor vele mensen het laagste wat een mens kan doen. Ik heb geen zelfrespect, ik ben laag gevallen, ik ga nooit meer deftig kunnen leven en zou drugsverslaafd en onverstandig en dom zijn. Alsof dat geen typisch stereotiep beeld is van 'een hoertje'.
Ik wil vooraf wel even waarschuwen dat er in deze blog geen chronologische tijdsopbouw zit. Ik heb alles geschreven zoals het in mij op kwam. Ik schrijf ook geen volledige 'fantastische of perfecte dates' uit, dit omwille van de privacy (en ook omdat ik enorm vergeetachtig ben). Ik focus vooral op mijn gevoel dat ik eraan heb overgehouden. Het is een beetje-vanalles-blog vandaag.
Onzeker meisje met daddy issues
Toen ik net begon in deze sector, was ik zo onzeker, zo onstabiel en zo onzelfstandig. In het begin heb ik echt wel crap meegemaakt ja. Ik ben misbruikt, verwaarloosd en mishandeld geweest. Maar niet alles was zo slecht als ik in mijn vorige blog neerschreef. Dankzij vele mannen die ik ontmoet heb, ben ik ook slimmer, zelfstandiger en sterker geworden. Buiten neuken had ik ook enorm veel leuke, boeiende, confronterende en vooral intrigerende gesprekken gehad. Ik kreeg (krijg) enorm veel complimenten voor wat ik deed, doe en nog zal doen. Ik krijg super veel steun langs alle kanten. Het massale aantal tips van mijn vervangpapa's (zo zie ik sommigen écht) - Yea, daddy issues I know - hebben mij zoveel verder gebracht. Als sommigen van die mannen er niet waren, was ik waarschijnlijk écht aan lager wal geraakt. Misschien was ik een heroïnehoertje geworden, of een tippelaartje in Brussel (of beide?). Maar het is niet zo, en ik heb die ambities ook niet.
Op den duur begon ik wel in te zien dat ik niet zo goed bezig was en begon ik passief op te nemen naar wat er verteld werd.
Toen ik net achttien was en neukte voor geld, was ik zo, zo onverstandig. Ik raapte mijn geld (soms letterlijk) bijeen en ging het allemaal direct gaan opdoen aan onnodigheden. De avond zelf of de ochtend nadien deed ik hetzelfde, en dat maanden lang aan een stuk. God, ik was zo zielig en zo slecht bezig. Er waren enkele mannen die ik frequent zag die hun ongerustheid uitdrukten daarover. In het begin was ik daar zeer kortaf tegen: " 't is mijn geld, waar moei gij u mee?" was een veelgebruikte zin in die tijd. Velen haakten af, sommigen bleven proberen. De borderliner in mij had het op den duur gehad met die mensen waardoor ik ze afwees om mee af te spreken. Enkelen bleven proberen: onder een andere naam, mij opwachten aan de hotels waar ik dagelijks was en probeerden een gesprek met mij aan te knopen. Op den duur begon ik wel in te zien dat ik niet zo goed bezig was en begon ik passief op te nemen naar wat er verteld werd.
'Waarom zou je uw middelbaar diploma niet opnieuw proberen te behalen?'
... Ja, dat wil ik wel, maar ik kan niks. Ik ben in niks goed behalve mijn benen opendoen en gewillig zijn voor mannen. ...
'Hoe weet je dat als je het niet probeert meiske?'
... Ja, misschien. Kweenie. *ontwijkend gedrag*
Maar het deed wel iets met mij vanbinnen. Ik begon het volwassenenonderwijs af te zoeken naar potentiële richtingen die ik kon volgen. Het middelbaar was voor mij geen optie want ik voelde mij daar te slim voor (wat nogal contradictorisch is met het onzeker beeld dat ik had/heb over mezelf).
We zijn het contact verloren, maar toen ik mijn middelbaar diploma op zak had en mij had ingeschreven op unief, kwam ik hem nog eens tegen. We hebben een kort gesprek gehad en hij zag er zo trots uit. Maar hij was niet alleen, ik was ook best trots op mezelf.
Levenswijsheden & kennis over dagelijkse zaken
Een van de mooiste zaken van mijn job zijn de vele wijsheden die ik te horen krijg op een date. Ik vind het fantastisch om zaken bij te leren. De overgrote meerderheid van de mannen met wie ik afspreek is altijd bereid om mij meer te vertellen als ik met mijn onwetendheid achter meer informatie vraag. Ik heb mijn vader nooit gekend en mijn moeder deed ondanks de omstandigheden alles wat ze kon. Helaas was ze nooit thuis en emotioneel zeer afstandelijk waardoor ik bij mijn ouders nergens terecht kon voor zo'n vragen. Ik ben nooit op reis geweest vroeger. Eigenlijk nog steeds niet omdat ik het concept nog maar half snap. Hier is wel al een omkerend proces aan de gang, maar ja... dankuu coronacrisis. Tot zolang blijf ik aan de lippen van mijn verteller hangen als die over zijn vele fantastische bezienswaardigheden van op reis vertelt.
Toen ik net alleen woonde in mijn studiootje had ik ook alles op mezelf geregeld. Tot ik op een dag een brief in mijn bus kreeg dat ik DRINGEND een elektriciteitsleverancier moest zoeken en mij moest aansluiten want anders zouden ze de elektriciteit afsluiten. Voor iedereen die dit leest is dit zo vanzelfsprekend. Voor mij nu ook als ik dit neerschrijf. Maar toen viel ik helemaal uit de lucht en ben ik keihard beginnen panikeren. Ik probeerde mijn moeder te bellen, maar die zij vlakaf dat ze even geen tijd had voor mij en dat ik best mijn plan kon trekken daarmee. Rond diezelfde tijd liet ik dit probleem eens vallen tijdens een date en die persoon heeft mij onmiddellijk geholpen om alles in orde te maken voor mij. Wij hebben elkaar nog héél veel gezien nadien en zijn uiteindelijk ook goeie vrienden geworden.
Als 'Belle' ben ik vanzelfsprekend meer extravert, maar de eerste keertjes laten mij altijd het voortouw pakken. Op dat moment ben ik niet meer in mijn comfortzone, maar wel in de uitdagingszone
Onzekerheden maken mij zekerder
Wat ik fan-tas-tisch vind zijn de 'eerste keertjes' op date. Ik ben zelf een zeer introverte van nature en ben dus ook zeer stil en gesloten. Als 'Belle' ben ik vanzelfsprekend meer extravert, maar de eerste keertjes laten mij altijd het voortouw pakken. Op dat moment ben ik niet meer in mijn comfortzone, maar wel in de uitdagingszone. Ik vind het dan altijd heel leuk omdat we meestal ook lange babbels hebben. Soms heb ik zelfs het gevoel dat ze mij als superieur aanzien en krijg ik af en toe hun hele leven te horen (wat ik enorm plezant vind haha).
Vervangouders
Klinkt misschien als een rare tussentitel, maar ik heb wel enkele mannen die mij als sugargirl zien (en ik ook als sugardaddy). Dit zijn de mannen die zeggen dat ik altijd mag bellen als ik een probleem heb (vaak inclusief business kaartje) of altijd klaarstaan met advies. Dit zijn ook de mannen die ik maandelijks te zien krijg en waarmee ik een erg goede band mee heb. Dit zijn mijn favorieten! Ik heb er al enkele die ik al heel mijn 'carrière zie (of hoe noem ik dat). Deze gesprekken zijn erg persoonlijk. Deze mannen weten meestal mijn echte naam wel, en ook de naam van mijn dochter. Enkelen weten mij ook wonen en met een paar uitzonderingen spreek ik ook af naast 'de werkuren'.
Diegenen die ook al ouder zijn helpen mij met ouderadvies, aangezien ik dat niet bij mijn eigen ouders moet gaan zoeken. Zij helpen mij met verschillende zaken. Ik krijg cadeautjes van hen en ook enorm veel respect en appreciatie. Ik ben écht blij als ik een berichtje/mailtje zie verschijnen met vraag naar een nieuwe date. Er is een groot wederzijds vertrouwen en het is extra leuk omdat de seks gewoon kei awesome is omdat je van elkaar weet wat je wil. Deze dates lopen vaak uit in tijd en het leuke daaraan is dat ik dat echt niet erg vind.
(Nee, nu niet massaal gaan vragen en hopen dat de date langer zal duren. Om dit te krijgen, ontstaan er wederzijdse verwachtingen).
Onverwachte relatie & vriendschappen
De vader van mijn dochter was mijn allereerste date! Ik kon hem eerst niet uitstaan (lees: arrogant). Door omstandigheden is er uiteindelijk een erg goeie band ontstaan en uiteindelijk ook mijn klein mooi meisje :)
Maar dit niet alleen. Doordat ik een girlfriend expierience (GFE) aanbiedt, is het af en toe onvermijdelijk dat een bepaalde grens overschrijden wordt. Er ontstaan dan spanningen en het kan was gênant gaan aanvoelen. Als ik dit aanvoel zoek ik een goed moment uit om dit uit te klaren. Dan komt de keuze om wat terug te schroeven en het puur zakelijk te gaan houden, of al het zakelijke en seksuele wordt achter de rug gelaten en dan doe ik de deur naar mijn persoonlijke leven open, maar de deur naar Belle toe. Sommigen willen persé beiden behouden, en helaas eindigt daar dan ons samenzijn, maar de meesten maken wel de keuze tussen seks of vriendschap. Zo heb ik nu een paar uitzonderlijke vriendschappen waar ik soms heel intensief praat met hen, en dan eens een lange tijd niet, en dan weer wel, etc.
Ik heb iemand waarmee we enkel literatuur delen en af en toe relatie troubles deel. Ik heb iemand waarmee ik uitstapjes doe en verkleed als een panda naar de dierentuin ga en zandkastelen ga bouwen en dronken ga verdedigen tegen de opkomende zee 's avonds (en de verliezer trakteert cocktails)!
Soms loopt dit dan uit naar stalkneigingen. Iets waarover ik nu niet ga verder schrijven. Die perso(o)n(en) weten wel waarover ik spreek. Misschien schrijf ik hier eens een postje over, maar niet nu.
Ja, gewoon goeie seks hoort er ook bij eh
Ik heb echt veel. Maar echt veel. Goeie seks.
Vanilleseks, kapot dierlijke neuksessies. Intensieve sessies. Vluggertjes en nog 2 uur praten. 'vuile-slet-seks'. 'Ik-wil-met-u-trouwen-seks' en nog zoveel.
+ punten :)
Relatieadvies & psycholoog-in-wording sessies
Wat ik ook leuk vind is dat men mij vanalles toevertrouwt wat ze elders nooit zouden zeggen. Aangezien ik een prostituee ben, lijkt er een grote taboesfeer te zijn weggevallen en zijn andere dingen plots bespreekbaar. Ik krijg redenen te horen waarom ze bij mij komen, ik krijg aspecten die niet goed gaan in de relatie te horen. Ik vind dat best een bijzonder voorrecht om hier deel van te mogen uitmaken, en het geeft mij het gevoel om een zo goed mogelijke psychologe in spé te worden. De grote hoeveelheid empathie die ik nodig heb om een goede GFE te geven is immens. Het grote nadeel hiervan is dat ik in mijn privéleven soms erg afstandelijk en apathisch kan overkomen omdat ik vaak erg moe ben na een werkdag met veel therapeutische interventies. Maar ik vind het zalig om te doen.
Een van de meest memorabele momenten was toen ik iemand bij mij had die zijn vrouw zo graag zag, maar ook in conflict zat met zijn dierlijke lusten. Zijn zo mooie vrouw had enkele jaren geleden borstkanker overwonnen en beide borsten waren geamputeerd. Daardoor was de vrouw zo onzeker geworden dat hij haar niet mocht aanraken op een seksuele manier. Toen die uiteindelijk bij mij kwam, straalde hij onzekerheid, schaamte, hoop en nog zoveel meer tegenstrijdige emoties uit. Na een orgasme lag hij op mij en begon hij enorm te huilen. Ik voelde dat zo diep vanbinnen (niet dubbelzinnig, al was dat natuurlijk ook wel het geval). Dat gevoel is mij tot vandaag erg intens bijgebleven. Hij zei nog 'tot een volgende keer', maar ik wist dat het de enige keer zou zijn. En dat wist hij ook. Maar de dubieuze gevoelens leken wat meer getemperd. Wat een mooie man met al zijn emoties.
Cadeautjesmadam
Ja, ik hou gewoon enorm van cadeautjes okee? In mijn kindertijd en tienerjaren heb ik nooit echt cadeautjes gekregen. Ik kreeg elk half jaar een budget van €25 om in de kringloopwinkel 'nieuwe' kleren te kopen. Mijn verjaardagscadeau werd elk jaar vergeten 'en kreeg ik nog tegoed' omdat het nu nog niet ging... maar ik wist wel beter en wou mijn moeder haar gevoelens niet kwetsen. Idem voor de Sint, Kerstman, Paashaas... Nu geniet ik van elk cadeautje 100 keer harder dan ooit. Zo kwam ik ooit eens thuis met een stom zakje paaseitjes die ik op een date gekregen had, en ik had het op mijn salontafel gelegd en heb er een uur naar liggen kijken met een stomme grijs. Ik had een Pasen gekregen van iemand. Voor de eerste keer. Zo klein maar zooo bijzonder voor mij. Ik heb ze helaas niet zelf kunnen opeten want mijn dochter was mij voor haha.
Een andere gek die deze blog sowieso zal lezen is die awesome man die mij Disneyland tickets cadeau gedaan heeft omdat hij weet dat ik zo een grote Disney fan ben. Ik heb thuis misschien gehuild van blijheid. Misschien eh.
Nu dat ik die Amazon Wishlist heb online krijg ik wel vaker iets toegestuurd tot bij mij thuis. Ik heb het gevoel dat ik mijn kindertijd aan het inhalen ben. Ik voel mij zo gelukkig, en het is echt niet vanwege het materialistische. Wat die emoties met mij doen... laat mij voelen wat ik al mijn hele leven gemist heb. Geliefd voelen. Mij niet vergeten voelen. Geapprecieerd voelen. Fuck, dat doet zoveel deugd.
Spellekes spelen & samen naar huis waggelen
Recent krijg ik veel spelletjes cadeau. Da's iets super plezant om op date te doen. Ik weet niet meer hoe ik erop kwam om een spelletje mee te laten brengen op date, maar uiteindelijk kwam het er toch van. En wat een succes heeft dat concept! Ik heb vaak 'verlegen scheetjes' (sorry voor de woordkeuze haha). Die maken dan kennis met mij en zeggen dan kei verlegen 'ik heb nog een fleske wijn mee... en een spelletje dat we misschien samen kunnen spelen'. ZA-LIG!
Het klein kind komt in mij naar boven en het haalt de sfeer echt naar boven. 'Schotjes wijn' in de Perudo-bekertjes en strippen als je verloren bent is super hilarisch. Ook truth or dare wordt tegenwoordig vaak gespeeld. Hopelijk komen er zo nog enkele nieuwe spelletjes bij want dat zijn dates om niet meer te vergeten!
Zelfreflectie bij negatieve ervaringen
Soms blijven er negatieve ervaringen optreden ondanks mijn hoge eigen en selecties. Kan gebeuren, en da's oké. Het leert mij ook veel bij over mezelf, maar dan op een andere manier.
Ik had de voortitels van de blog al neergetypt als ik er op kwam. Nu ben ik bij deze titel even vergeten wat ik concreet ging neerschrijven (stoned, sorry not sorry). Ik laat hier mijn gebreken zien en beslis om dit titeltje te laten staan. Misschien kom ik er nog op en schrijf ik het nog verder uit. Als ik er niet meer op kom, dan zal elke lezer hier zien dat ik een georganiseerde chaoot ben. Oepsie ;)
En ja, ik verdien er best goed mee.
Maar hierover ga ik niet uitweiden (sorry meneer/mevrouw van de belastingen)
:)
Sorry voor de mogelijke schrijffouten. Het is niet mijn prioriteit om mooi taalgebruik te hanteren. Ik wil vooral gewoon mijzelf laten zien en een reëel beeld van een escort laten zien.
Support mijn werk aan de hand van een geschenkje van de wishlist.
X Belle